Mijn naam is Sietske van Breugel, sinds 2001 gelukkig getrouwd met Frank, moeder van 2 heerlijke kinderen. Voor zover ik mij kan herinneren zijn dieren altijd al mijn lust en mijn leven geweest. Vroeger vingen wij thuis al kleine dieren op zoals konijnen, cavia’s en schildpadden. Samen met mijn jongere zus deelde ik een geweldig lieve pony waarmee we naar de plaatselijke ponyclub gingen en wedstrijden reden.
Na de HAVO wou ik maar een ding en dat was met dieren werken. Ik besloot naar het Groenhorst College in Barneveld te gaan en heb daar de opleiding dierenmanagement en paraveterinaire ondersteuning afgerond. Het was een geweldige tijd, van stage lopen op een geitenboerderij tot aan werken bij de Apenheul.
Uiteindelijk ging ik in 1997 als paraveterinair in de dierenkliniek aan de slag en ben er nooit meer weggegaan.
Het paraveterinaire vak is prachtig, veelzijdig en dankbaar werk. Soms ook keihard, droevig en stressvol maar mijn passie voor het vak is in de gezelschapsdierenkliniek geboren en alleen maar meer geworden.
Mijn liefde en fascinatie voor katten komt voort uit het werken met deze dieren in de dierenkliniek. Ik heb ervaren dat katten een heel andere benadering nodig hebben dan andere huisdieren en dat er nog veel onwetendheid is onder dierprofessionals en katteneigenaren.
Voor mij was dat de motivatie om 2013 te starten met de (toendertijd) nieuwe opleiding “Feline Gedragstherapeut” wederom aan het Groenhorst College in Barneveld. Dit was mijn kans om katten goed te leren begrijpen, en mijn kans met deze kennis anderen te kunnen gaan helpen. Niet alleen katteneigenaren maar ook mijn naaste collega’s, stagiaires in de kliniek en uiteindelijk de kat zelf. De opleiding was het een verrijking voor mijn paraveterinaire kennis en vaardigheden.
Zo veel meer kennis van kattengedrag, maakt dat ik in de dierenkliniek veel beter de katten kan “lezen” en ze dus katvriendelijker kan hanteren. Daarnaast bied meer kennis over kattengedrag mij de mogelijkheid om de katteneigenaar vakkundig te kunnen informeren en dus ontwetendheid te verminderen en de algemene zorg (al dan niet medisch) voor katten te helpen optimaliseren.
Gedurende een aantal jaren heb ik mijn eigen adviesbureau gehad. Dit was erg intensief maar dankbaar om te mogen doen. Toch heb ik om persoonlijke redenen besloten om mijn kennis en kunde nu alleen via mijn huidige functie bij de dierenkliniek te blijven delen. Gelukkig geeft dat ook veel voldoening en genoeg uitdaging!
Tot slot:
Zowel in het paraveterinaire vak als op het gebied van kattengedrag, je raakt nooit uitgeleerd! Daarom volg ik regelmatig nascholingen, laat ik me goed informeren door collega-gedragstherapeuten die al veel langer in het vak zitten en sta ik absoluut open voor nieuwe inzichten en feedback.